O bardo
Da alma no fondo
eu levo unhas cordas,
que a cada momento
soando están soas:
se estou vixiando
ocúpanme as horas;
se en plácido sono
os membros repousan,
axítanse insomnes,
xa doces, xa roucas.
En vano, febrento,
nas luitas recónditas,
o ánimo ousado
en vano se esforza
por domar o tumulto sublime,
as férvidas notas,
soberbias, agrestes,
salvaxes, grandiosas,
que ¡ai¡ no profundo
dos bardos repousan,
¡cal repousan as chispas que dormen
nas altas curotas!
EDUARDO PONDAL, "Queixumos dos pinos" (1886)
EDICIONS XERAIS. Eduardo Pondal, Poesía. Biblioteca das letras galegas.
Segundo a BVG Eduardo María González-Pondal Abente, naceu en 1835 na Ponteceso, comarca de Bergantiños. En 1848 instalouse en Santiago para cursar o Bacharelato en Filosofía e, a seguir, a carreira de Medicina.
En 1860, publica "A campana de Anllóns", o seu primeiro poema en galego. No ano 1877 saíu do prelo Rumores de los pinos, un conxunto de vinte e un poemas en galego e español que servirá de base a "Queixumes dos pinos" (1886). "Os pinos", xurdido das sucesivas reelaboracións de Rumores de los pinos, conformará o himno galego, con música de Pascual Veiga.
Pondal, poeta oficial do movemento rexionalista, encamiñará a súa obra á recuperación da lingua e da cultura galegas e á decidida defensa da liberdade do noso pobo. En 1858, publica "Os Eoas", un extenso poema épico baseado na descuberta do continente americano.
eu levo unhas cordas,
que a cada momento
soando están soas:
se estou vixiando
ocúpanme as horas;
se en plácido sono
os membros repousan,
axítanse insomnes,
xa doces, xa roucas.
En vano, febrento,
nas luitas recónditas,
o ánimo ousado
en vano se esforza
por domar o tumulto sublime,
as férvidas notas,
soberbias, agrestes,
salvaxes, grandiosas,
que ¡ai¡ no profundo
dos bardos repousan,
¡cal repousan as chispas que dormen
nas altas curotas!
EDUARDO PONDAL, "Queixumos dos pinos" (1886)
EDICIONS XERAIS. Eduardo Pondal, Poesía. Biblioteca das letras galegas.
Segundo a BVG Eduardo María González-Pondal Abente, naceu en 1835 na Ponteceso, comarca de Bergantiños. En 1848 instalouse en Santiago para cursar o Bacharelato en Filosofía e, a seguir, a carreira de Medicina.
En 1860, publica "A campana de Anllóns", o seu primeiro poema en galego. No ano 1877 saíu do prelo Rumores de los pinos, un conxunto de vinte e un poemas en galego e español que servirá de base a "Queixumes dos pinos" (1886). "Os pinos", xurdido das sucesivas reelaboracións de Rumores de los pinos, conformará o himno galego, con música de Pascual Veiga.
Pondal, poeta oficial do movemento rexionalista, encamiñará a súa obra á recuperación da lingua e da cultura galegas e á decidida defensa da liberdade do noso pobo. En 1858, publica "Os Eoas", un extenso poema épico baseado na descuberta do continente americano.